Starszak i szkoła

W związku ze zmianą ustawy oświatowej mamy wybór. Starszak może pójść albo do pierwszej klasy, albo do zerówki.

Przez jakiś czas zastanawialiśmy się nad zostawieniem A. w szkole prywatnej. Pomysł ma swoje plusy: 

- małe klasy;

- część kolegów znanych z przedszkola;

- nauczyciel, który zwraca uwagę nie tylko na nauczanie, ale też na interakcje między dziećmi, zachowanie, umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach;

- wysoki poziom nauczania i popychanie do samodzielnej pracy np: projekty realizowane przez grupę uczniów;

- dieta dostosowana do alergii Starszaka;

- basen i piłka nożna, nacisk na rozwój ruchowy, przerwy na świeżym powietrzu gdy jest ciepło;

- kontakt między szkołą i rodzicami;

- imprezy uczniowskie: piknik rodzinny, świąteczny kiermasz charytatywny.

Ale ma też minusy:

- czesne nie jest małe;

- szkoła jest daleko, przez 3 pierwsze lata A. musiałby być przez kogoś dowożony;

- większość dzieci mieszka bardzo daleko od naszego domu;

- szkoła prywatna ma swoje własne, dość specyficzne środowisko, raczej dobrze sytuowane i dość snobistyczne.

Ostatecznie postanowiliśmy posłać A do szkoły publicznej, zdecydowanie bliżej domu. Jeśli Starszak się tam dostanie, bo nie jest to nasza szkoła rejonowa.

Plusy:

- wkrótce będzie mógł chodzić sam, to około kwadrans od domu, beż żadnych dużych skrzyżowań po drodze;

- będzie miał kolegów w odległości do pokonania piechotą czy rowerem, z rodzin o podobnym poziomie życia;
- szkoła ma niezły poziom i sporo ciekawych zajęć dodatkowych;
- jest świetlica czynna do 18.00 i ciekawie zorganizowana opieka.
Minusy:
- klasa około 25 osób;
- nowe dzieci, nauczyciele, budynek, zwyczaje;
- nie wiem jak będzie z jedzeniem;
- to nie jest nasza szkoła rejonowa.


Starszak pójdzie do zerówki po raz drugi, bo potrzebuje więcej czasu na adaptację w grupie nowych dzieci, odnalezienie się w nowym budynku. Kwestię diety jakoś rozwiążemy, mam nadzieję. Kwestię zapewnienia mu dużej dawki ruchu też.

A jeśli okaże się, że szkoła publiczna nie jest dla niego, poszukamy innego rozwiązania.

A gdzieś wewnętrznie jestem przekonana, że wszystko się potoczy we właściwym kierunku, że uda się nam uwzględnić potrzeby Starszaka, zapewnić mu dobry poziom nauki, dostatecznie dużo ruchu, jakieś ciekawe zajęcia dodatkowe (o ile tego zechce). I nasz budżet nie zostanie zupełnie zrujnowany.